Ένα κρασί “Χρονιάς”

Ένα "κρασί χρονιάς" γίνεται από σταφύλια τα οποία όλα ή τα περισσότερα έχουν μεγαλώσει σε κάποια ιδιαίτερη χρονιά και ετικετοποιούνται έτσι. Μερικές χώρες επιτρέπουν σε ένα κρασί χρονιάς να περιλαμβάνει σε μικρή αναλογία κρασί το οποίο δεν είναι της χρονιάς της ετικέτας. Μεταβολές στον χαρακτήρα ενός κρασιού από έτος σε έτος μπορεί να περιλαμβάνουν μικρές διαφορές στο χρώμα, στον ουρανίσκο, στην μύτη, στο σώμα και στην ανάπτυξη. Κρασιά υψηλής ποιότητας μπορούν να βελτιωθούν στο άρωμα με την ηλικία εάν αποθηκευτούν σωστά. Επομένως δεν είναι ασύνηθες για τους ενθουσιώδεις του κρασιού και τους εμπόρους να αποθηκεύουν μπουκάλια ενός ειδικά καλού κρασιού χρονιάς για μελλοντική κατανάλωση.
Στις Ενωμένες Πολιτείες, για να χαρακτηριστεί ένα κρασί κατά χρονιά και να πάρει ετικέτα με χώρα προέλευσης ή Αμερικάνικη Αμπελουργική Περιοχή (American Viticultural Area-AVA), πρέπει το 95% του όγκου του να είναι από αμπέλια καλλιεργημένα αυτή την χρονιά. Εάν ένα κρασί δεν έχει εττικέτα με χώρα προέλευσης ή AVA η εκατοστιαία απαίτηση χαμηλώνει στο 85%.
Τα κρασιά χρονιάς γενικά εμφιαλώνονται σε μία παρτίδα έτσι ώστε κάθε μποτίλια να έχει παρόμοια γεύση. Η επίδραση του κλίματος σε ένα κρασί μπορεί να είναι αρκετά σημαντική ώστε διαφορετικές χρονιές από το ίδιο αμπέλι να κάνουν κρασιά που διαφέρουν δραματικά στο άρωμα και την ποιότητα. Ως εκ τούτου, τα κρασιά χρονιάς παράγονται ώστε να είναι ξέχωρα χαρακτηριστικά γιά την ιδιαίτερη χρονιά και να χρησιμεύουν ως κρασιά-ναυαρχίδα του παραγωγού. Ανώτερες ποιοτικά χρονιές από φημισμένους παραγωγούς και περιοχές συχνά μπορούν να απαιτήσουν πολύ υψηλότερες τιμές από μιά μέτρια χρονιά. Μερικά κρασιά χρονιάς (π.χ. το Brunello), παράγονται μόνο σε ανώτερες του μετρίου χρονιές.
Για την πληρότητα του θέματος, τα κρασιά που δεν χαρακτηρίζονται χρονιάς, μπορούν να είναι μείγμα από περισσότερα του ενός κρασιά χρονιάς, πράγμα το οποίο βοηθάει τους οινοπαραγωγούς να υποστηρίζουν μία αξιόπιστη εικόνα στην αγορά και να διατηρούν τις πωλήσεις ακόμα και τις κακές χρονιές. Μία πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει ότι για τον μέσο οινοπότη, το κρασί χρονιάς μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικό για την αντιληπτή ποιότητα όπως νομιζόταν, αν και οι γνώστες του κρασιού συνεχίζουν να δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτό.