Σαντορίνη, Κτήμα Βενετσάνος

Σαντορίνη, Κτήμα Βενετσάνος

Π.Ο.Π. Σαντορίνη

Ποικιλία: Ασύρτικο

Λαμπερό λευκοκίτρινο χρώμα με πράσινες ανταύγειες. Κομψά, έντονα και σύνθετα αρώματα αχλαδιού, λευκών ανθών, εσπεριδοειδών με κυρίαρχο το πράσινο νεράντζι και το πορτοκάλι με απαλές νότες μαστίχας και μαραθόριζας. Στόμα πλούσιο, λιπαρό με έντονα δροσιστική λεμονάτη οξύτητα και χαρακτηριστική αλμύρα. Απολαυστική επίγευση μεγάλης διάρκειας.

RobertParker 2015: 90, 2016: 90

Επιδέχεται παλαίωση

Συνοδεύει: Ψάρια και θαλασσινά, ψητά λαχανικά, ζυμαρικά και φρέσκα ή αλμυρά τυριά.

Θερμοκρασία Σερβιρίσματος 10 – 12 °C

Για την ιστορία

Το Οινοποιείο Βενετσάνου κατασκευασμένο το 1949 από την οικογένεια Βενετσάνου από το Μεγαλοχώρι, αποτέλεσε το πρώτο βιομηχανικό οινοποιείο στην Σαντορίνη. H οικογένεια του Γιώργου Βενετσάνου, που ήταν από τις πιο ευκατάστατες της Σαντορίνης, είχε φύγει για το Κάιρο της Αιγύπτου την περίοδο του Μεσοπόλεμου και επιστρέφοντας στο νησί αγόρασε μεγάλες εκτάσεις γης, ανάμεσά τους και μία στο Μεγαλοχώρι, πάνω από τον όρμο του Αθηνιού.

Χτισμένο στην άκρη της καλντέρας ακριβώς πάνω από τον όρμο του Αθηνιού, το Οινοποιείο Βενετσάνου είχε την ιδιαιτερότητα ότι σχεδιάστηκε για να αξιοποιήσει το νόμο της βαρύτητας, δεδομένης της έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας εκείνης της εποχής. Λόγω της κλίσης του εδάφους κατασκευάστηκε σε τέσσερεις ορόφους ο καθένας με διαφορετικό στάδιο οινοποίησης και όπου η μεταφορά του οίνου γινόταν με τη φυσική ροή. Στον πρώτο, τη λεγόμενη ταράτσα, υπήρχε το ζυγιστήριο και οι σταφυλοδόχοι. Στον αμέσως από κάτω, τα μηχανήματα αποράγισης και η ηλεκτρική γεννήτρια και πιο κάτω οι δεξαμενές και τα πιεστήρια. Το τέταρτο επίπεδο ήταν το υπόγειο με τους κρουνούς των δεξαμενων. Από εκεί το κρασί με σωλήνες κατρακυλούσε με σωλήνες στο λιμάνι και στα καράβια που το οδηγούσαν σε λιμάνια του εξωτερικού.

Το 1967 ο Γιώργος Βενετσάνος – πάντα μπροστά από την εποχή του – άρχισε να εμφιαλώνει λευκό, ροζέ και κόκκινο κρασί.

Κάποια στιγμή το Οινοποιείο Βενετσάνου πέρασε σε ξένα χέρια, κακόπεσε αλλά το 2015 το ξαναπήρε η οικογένεια δια του απογόνου της Νίκου Ζώρζου, άξιου δημάρχου του νησιού, και μετά από μία εξαιρετικά πετυχημένη ανακαίνιση ξαναμπήκε σε λειτουργία, δημιουργώντας μάλιστα έναν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα επισκέψιμο χώρο.