Rum, Bacardi Premium Black

Η ιστορία του Bacardi ξεκινά από την καταλανική επέλαση στο Σαντιάγκο της Κούβας στις αρχές του 19ου αιώνα, η οποία έφερε εκεί τον Facundo Bacardi Masso, τον γιο ενός Ισπανού λιθοξόου μαζί με τα τρία του αδέρφια. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο νησί και καθένα από τα παιδιά δημιούργησε τη δική του επιχείρηση και οικογένεια στο νησί.

Όταν, το 1852, απανωτοί σεισμοί έπληξαν το Σαντιάγκο, ο Facundo έχασε ότι είχε χτίσει μέχρι στιγμής, μαζί και δύο του παιδιά από την επιδημία χολέρας που ακολούθησε τους σεισμούς. Αποφασίζει να επιστρέψει στην Ισπανία με την υπόλοιπη οικογένειά του, όμως η πίστη του στη γη της Κούβας τον κάνει να γυρίσει πίσω έναν χρόνο αργότερα.

Έχοντας χάσει την επιχείρησή του, αποφασίζει να δοκιμάσει να κατασκευάσει ένα εξευγενισμένο ρούμι που θα αντικαθιστούσε τα ακατέργαστα ποτά από ζαχαροκάλαμο που παράγονταν στην Καραϊβική. Η Ισπανία ζητούσε ρούμι, η παραγωγή ζαχαροκάλαμου στην Κούβα βρισκόταν σε άνθηση και το Aguardiente ή το Ron (ρούμι) το οποίο παρήγαγαν τα αποστακτήρια μέχρι τότε χαρακτηρίζονταν μέτριας έως κακής ποιότητας. Με τη βοήθεια του José Leon Bouteillier που παρήγαγε κονιάκ στην περιοχή, ο Facundo δημιουργεί ένα ρούμι που κάνει τη διαφορά.

Η νυχτερίδα ήταν ανέκαθεν σύμβολο καλής τύχης, γι’ αυτό κι όταν η Dona Amalia Bacardí, σύζυγος του Facunto Bacardi, εντόπισε ένα σμήνος νυχτερίδων στο αποστακτήριο της οικογένειας, πρότεινε να τη χρησιμοποιήσουν ως σύμβολο για το ρούμι που θα κατακτούσε τον κόσμο για περισσότερα από 150 χρόνια. Έκτοτε, παραμένοντας στη φιάλη, βοήθησε την οικογένεια να επιβιώσει από επαναστάσεις, σεισμούς, εξορίες, φωτιές κι ό,τι άλλο της έφερε η μοίρα αλλά και να παραμείνει στις επάλξεις ως και σήμερα…

Για την ιστορία

Το ρούμι είναι το αλκοολούχο ποτό που παράγεται από το χυμό του ζαχαροκάλαμου ή τη μελάσα, τη μαγιά και το νερό. Η διαδικασία ξεκινάει με τη συλλογή των ζαχαροκάλαμων και την σύνθλιψή τους, για την παραλαβή του χυμού. Στη συνέχεια, ο χυμός βράζει, μέχρι να αρχίσουν να σχηματίζονται μικροί κρύσταλλοι ζάχαρης. Αυτοί αφαιρούνται και τελικά παραμένει ένα συμπυκνωμένο σκούρο υγρό, η μελάσα.

Από μελάσα παράγονται τα περισσότερα ρούμια, εκτός από τα agricole, που προέρχονται από τον χυμό του ζαχαροκάλαμου. Η μελάσα, για να μπορεί να ζυμωθεί, αραιώνεται με νερό και στο τελικό μείγμα προστίθενται οι ζύμες. Μόλις ολοκληρωθεί η ζύμωση, το αλκοολικό προϊόν οδηγείται στην απόσταξη. Αν και μερικά ρούμια αποστάζονται σε ασυνεχείς άμβυκες, τα περισσότερα γίνονται σε συνεχείς αποστακτήρες. Αυτά που προέρχονται από τον άμβυκα είναι “γεμάτα”, αλλά πιο βαριά, ενώ αυτά από τις συνεχείς στήλες είναι λεπτά και φινετσάτα.
Μετά το τέλος της απόσταξης, η πορεία παραγωγής έχει δυο δρόμους ν΄ ακολουθήσει: ή την άμεση εμφιάλωση ή την ωρίμανση σε δρύινα βαρέλια. Το ρούμι μπορεί να παλαιώσει από λίγους μήνες έως αρκετά χρόνια, στη συντριπτική πλειοψηφία σε βαρέλια αμερικανικής δρυός, που πριν περιείχαν bourbon. Κάποιοι τύποι ρουμιού, όμως, επιλέγουν τη χρήση βαρελιών γαλλικής δρυός, που πριν φιλοξενούσαν κονιάκ, ενώ σπανιότερα συναντάμε και βαρέλια από sherry.

Το συναρπαστικό στο ρούμι είναι ότι διαθέτει ανεξάντλητη γκάμα: πολλούς διαφορετικούς τύπους και ακόμα περισσότερες καταγωγές:

Με βάση το χρώμα
Διακρίνονται σε λευκά, χρυσά και σκούρα. Το χρώμα υποδηλώνει διαφορετικά στυλ, που περιλαμβάνουν από ελαφριά ρούμια -εξαιρετικά σε cocktails-, μέχρι πολύπλοκα και πληθωρικά, που απολαμβάνονται σκέτα. Αναλυτικά:
Λευκά ή Silver: είναι ελαφριά, δροσερά, με αρώματα πράσινων φρούτων, εσπεριδοειδών και γρασιδιού. Αποτελούν ιδανική βάση για cocktails και ταιριάζουν με μέντα, λάιμ και χυμούς φρούτων.
Χρυσά: παλαιώνουν σε δρύινα βαρέλια και αναπτύσσουν αρώματα καραμέλας βουτύρου, καρύδας και ώριμων φρούτων. Στο shaker δίνουν cocktails πιο έντονα και σύνθετα.

Σκούρα: εδώ αναφερόμαστε στα καφέ, σχεδόν μαύρα ρούμια, που παλαιώνουν για αρκετά χρόνια σε βαρέλια. Η μύτη τους είναι σύνθετη, με νότες σύκου, σταφίδας, γαρίφαλου, κανέλας, σοκολάτας, καμένης ζάχαρης και καραμέλας. Το στόμα είναι γεμάτο και αξίζει να το να δοκιμάζουμε σκέτο.

 Με βάση την προέλευση 
Ρούμι παράγεται όπου καλλιεργείται και ζαχαροκάλαμο. Καθώς υπάρχουν πάρα πολλές πατρίδες, μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές είναι η Κούβα, η Γουιάνα, τα Μπαρμπέιντος, η Τζαμάικα, η Λατινική Αμερική, αλλά και η Γαλλία και η Ισπανία (με εισαγόμενη πρώτη ύλη). Κάθε προέλευση έχει το δικό της στυλ:

Χαρακτηριστικά κουβανέζικα ρούμια

Κούβα: Είναι κομψά, με ελαφριά φυτικά αρώματα και νύξεις εσπεριδοειδών.
Γουιάνα: συμπυκνωμένα, με αρώματα, που παραπέμπουν σε ώριμα φρούτα.
Μπαρμπέιντος: ξεχωρίζουν για τα φρουτώδη αρώματα και την ισορροπημένη γεύση.
Τζαμάικα: είναι γνωστά για την πληθωρική και πολύπλοκη γεύση τους- από νότες λουλουδιών, μέχρι ώριμου ανανά και μπανάνας.
Λατινική Αμερική: είναι γοητευτικά και εκλεπτυσμένα, με νότες τροπικών φρούτων.
Γαλλία: διακρίνονται για τις ωραίες ανθικές νότες.
Ισπανία: έχουν τονισμένο μπουκέτο αρωμάτων, με βατόμουρα, δαμάσκηνα και κεράσια…

Ειδικές κατηγορίες
-Rhum agricole: παράγονται στη Μαρτινίκα και στη Γουαδελούπη από χυμό ζαχαροκάλαμου και διακρίνονται για το φυτικό χαρακτήρα και τη λιπαρή τους υφή.
-Rhum industriel: λέγονται τα γαλλικά ρούμια που προέρχονται από τη μελάσα.