Gin, Beefeater

Η ιστορία του Beefeater London Dry Gin ξεκινάει το 1820, αλλά είναι το 1883 που ο δημιουργός του James Burrough –ένας φιλόδοξος φαρμακοποιός με μεγάλο πάθος για το gin, που πειραματίζεται συνεχώς και δημιουργεί νέες πρωτότυπες μίξεις του δίνει το όνομα Beefeater προς τιμή των φρουρών του περίφημου «Tower of London».

Το Beefeater είναι το μοναδικό premium gin στον κόσμο που εξακολουθεί να παράγεται στην πόλη του Λονδίνου και αυτό του δίνει τον αυθεντικό, Λονδρέζικο χαρακτήρα του. Η αυθεντική συνταγή του Beefeater έχει παραμείνει αναλλοίωτη από τον 19ο αιώνα, δημιουργώντας ένα premium gin με γεμάτο σώμα και υπέροχα ισορροπημένη γεύση.

Πρόκειται για το αγαπημένο premium gin διεθνώς αναγνωρισμένων bartenders, και έχει ψηφιστεί ως το Κορυφαίο Gin περισσότερες φορές από κάθε άλλο, τα τελευταία 10 χρόνια.

Για την Ιστορία

Διάσημο και μακρόβιο το Gin έχει σαν επίσημη ημερομηνία γέννησης του το 1575 με την ίδρυση της γνωστής μέχρι και σήμερα για την παραγωγή αλκοολούχων ποτών εταιρείας Bols. Στην πράξη όμως έχει αρκετά περισσότερα χρόνια στην πλάτη του αφού πολύ πριν από τον 16 αιώνα ο “πρόγονος” του παρήγετο, όπως διδάσκει η ιστορία των περισσότερων αποσταγμάτων στα μοναστήρια των κάτω χωρών.

Αν και οι περισσότεροι λοιπόν θεωρούν ότι το gin κατάγεται από την Μεγάλη Βρετανία, το συγκεκριμένο απόσταγμα δηλώνει γέννημα Ολλανδίας. Εκεί αρκετά χρόνια πριν από την ίδρυση της Bols ένας Ολλανδός γιατρός ο Franciscus de la Boe γνωστός και ως Sylvious παρασκεύασε το genever, ένα φαρμακευτικό σκεύασμα από καθαρό αλκοόλ και αιθέριο έλαιο από κεδρόμηλα (juniper berries), το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία των στομαχικών διαταραχών, αλλά και άλλων προβλημάτων υγείας, μέχρι την αντιμετώπιση του λουμπάγκου. Το θαυματουργό αυτό φάρμακο χρησιμοποιήθηκε κατά την διάρκεια του 30ετούς πολέμου, ως δυναμωτικό ελιξίριο. Η ιστορία μάλιστα λέει ότι οι στρατιώτες της εποχής του είχαν δώσει το όνομα “Ολλανδικό θάρρος“.  Με αυτό τον τρόπο οι Βρετανοί γνώρισαν το genever και σαν καλοί έμποροι φρόντισαν για την μετανάστευση του, για την μετονομασία του σε gin και φυσικά για την αξιοποίηση του. Ταυτόχρονα ανέπτυξαν και μια σχέση πάθους μαζί του: το καθιέρωσαν σε εθνικό τους ποτό (ας μην ξεχνάμε οι Σκωτζέσοι δεν είναι Βρετανοί), το κατανάλωναν σε απίστευτες ποσότητες και τον 18ο αιώνα το ευνόησαν ανεβάζοντας την φορολογία στα εισαγόμενα ποτά. Παράλληλα όμως στα μισά του ίδιου αιώνα το ενοχοποίησαν με ένα οργανωμένο κίνημα -που είχε στόχο γενικά τα αλκοολούχα ποτά-και  το υποβάθμισαν σε ποτό του φτωχού.
Τελικά τον 19ο αιώνα ξαναβρήκε θριαμβευτικά τη θέση που δικαιούται: θεσπίστηκαν νόμοι για την διαφύλαξη της ποιότητας του και καθιερώθηκε επίσης νομοθετικά η ένδειξη London Dry Gin. Τέλος τις τελευταίες δεκαετίες έβαλαν το χεράκι τους και συνετέλεσαν στη δημιουργία μιας νέας γενιάς gin, τα επονομαζόμενα premium και σούπερ premium με τελικό αποτέλεσμα το εθνικό τους ποτό να κυριαρχεί σήμερα στα διάσημα μπαρ.

Ανατρέχοντας στη νομοθεσία, θα διαπιστώσουμε ότι το gin είναι το οινοπνευματώδες ποτό που λαμβάνεται  με απλές ή διαδοχικές αποστάξεις αποσταγμάτων δημητριακών ή αιθυλικής αλκοόλης, μαζί με καρπούς αρκεύθου (κέδρου) και άλλων αρωματικών. Στην περίπτωση των τελευταία η ποικιλία είναι τεράστια, η σύνθεση αποτελεί μυστικό της κάθε εταιρείας και μπορεί να περιλαμβάνει κορίανδρο, ρίζες αγγελικής, γλυκάνισο, γλυκόριζα, κίτρο, berries, φλούδες πορτοκαλιού και άλλα πολλά τα οποία όπως είπαμε, αναμιγνύονται με την καθαρή αλκοόλη, εκχυλίζονται από λίγες ώρες έως ολόκληρες ημέρες και στη συνέχεια αποστάζονται για να παραχθεί το επιθυμητό στυλ gin. Οι μέρες εκχύλισης, ο αριθμός αποστάξεων καθώς και η ποικιλία των βοτάνων καθορίζονται από τον παραγωγό και το gin που θέλει να δημιουργήσει. Σε όλες τις περιπτώσεις πάντως είναι απαραίτητη η παρουσία του κεδρόμηλου. Η απόσταξη γίνεται στους γνωστούς άμβυκες, οι οποίοι για λόγους ποιότητας στα περισσότερα αποστακτήρια είναι μικροί σε μέγεθος. Το απόσταγμα, που προκύπτει χρειάζεται αραίωση με νερό και στη συνέχεια είναι έτοιμο για εμφιάλωση και κατανάλωση.