Ζυμαρικά, Καρμπονάρα

Η καρμπονάρα (pasta alla carbonara), είναι ένα πιάτο-μύθος της Ιταλικής κουζίνας, γεμάτο ενδιαφέρουσες αντιθέσεις, μπλεγμένες ιστορίες και άγνωστες πτυχές παρά την απλότητα της σύνθεσης της.

Ενώ είναι απ’ τα πιο επιτυχημένα Ιταλικά πιάτα ζυμαρικών ανά τον κόσμο, ταυτόχρονα είναι και το πιάτο που σερβίρεται κατά τεκμήριο με κάποια απ’ τις πολλές παραλλαγές και αποκλίσεις απ’ την αυθεντική συνταγή. Σε σημείο που είναι σχεδόν σίγουρο ότι η καρμπονάρα που ξέρει και αγαπά ο περισσότερος κόσμος, είναι κάποια παραλλαγή της αυθεντικής συνταγής, ενώ ελάχιστοι έχουν δοκιμάσει την πραγματική, ακόμη και στην Ιταλία!

Κάτι που δημιουργεί έκπληξη είναι ότι παρόλο που η συνταγή της καρμπονάρα που ξέρουμε σήμερα, δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα, περί τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, υπάρχουν διαφορετικοί και ετερόκλητοι μύθοι σχετικά με το πως ακριβώς γεννήθηκε το πιάτο.

Μια άλλη εκδοχή της προέλευσης του ονόματος alla carbonara, ήταν ότι το συγκεκριμένο φαγητό το έτρωγαν αποκλειστικά οι εργάτες στα ανθρακωρυχεία, οι οποίοι προσέθεταν άφθονο μαύρο πιπέρι, το οποίο θυμίζει τρίμματα άνθρακα (carbone)!

Σύμφωνα με μια τρίτη εκδοχή, η διάσημη μακαρονάδα χρονολογείται πίσω στην απελευθέρωση της Ρώμης το 1944, τότε που οι προμήθειες φαγητού ήταν ελλιπείς και οι Σύμμαχοι μοίραζαν στο στρατό μερίδες από αυγό και πανσέτα σε μορφή σκόνης με τα οποία, αφού αραίωναν πρώτα σε νερό, καρύκευαν τα ζυμαρικά.

Υπάρχει μια ακόμη θεωρία, που υποστηρίζει ότι στην επαρχιακή πόλη Ciociaria, στην περιοχή Lazio μεταξύ της Ρώμης και του Beneveto, η pasta αλατιζόταν σε Ναπολιτάνικο στυλ με αυγά, λαρδί και τυρί πεκορίνο. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές μεσοαστικές οικογένειες διασκορπίστηκαν από την Ρώμη σε επαρχιακές πόλεις, διαδίδοντας έτσι την συνταγή της καρμπονάρα. Μετά τον Πόλεμο, η κουζίνα της Αιώνιας Πόλης έγινε διάσημη σε όλη την Ιταλία, με την καρμπονάρα να είναι το χαρακτηριστικό πιάτο της.

Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι η καρμπονάρα έκανε γκραν σουξέ στους Αμερικάνους στρατιώτες οι οποίοι μετέφεραν τον μύθο του πιάτου στην Αμερική και από εκεί έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο μέσα σε δυο δεκαετίες. Η πρόσθεση της κρέμας, ως υποκατάστατο κάποιων κρόκων αυγού, ξεκίνησε στην Αμερική, όπου υπήρχε έντονη τάση προς τις κρεμώδεις γεύσεις και υφές. Και εκεί φαντάζομαι το αυθάδες πρόβειο πεκορίνο με την ελαφρά βαρβατίλα του, έδωσε τη θέση του στην πολύ γνωστή, δημοφιλή και πιο κυριλέ παρμεζάνα που είναι πιο εύκολη γεύση, όπως και να το κάνουμε.

Οπότε έστω και αργά, ήρθε πλέον η ώρα ν’ ανακαλύψουμε την αλήθεια της αυθεντικής Ιταλικής καρμπονάρας και στην Ελλάδα.