Το Beaujolais Nouveau είναι το πρώτο κρασί της εκάστοτε χρονιάς. Είναι το κρασί που φέρνει την άνοιξη μέσα στο χειμώνα γεμίζοντας την ατμόσφαιρα από αρώματα λουλουδιών και φρέσκων φρούτων. Δεν υπάρχει άλλο κρασί στον κόσμο με τέτοια προσμονή για την άφιξη του, την 3η Πέμπτη του Νοεμβρίου. Κανένα άλλο κρασί δεν έχει γιορταστεί, τραγουδιστεί και χορευτεί όσο το Beaujolais Nouveau. Σηματοδοτεί την λήξη του τρύγου καθώς τον Νοέμβριο όλες οι ποικιλίες έχουν τρυγηθεί και πλέον έχουν πάρει το δρόμο της ζύμωσης σε δεξαμενές και βαρέλια. Έτσι όλοι όσοι συμμετείχαν στον τρύγο γιορτάζουν το τέλος του, με μια μεγάλη γιορτή πίνοντας αυτό το κρασί. Οι ιδιαιτερότητες δεν σταματούν εδώ, είναι το μοναδικό κόκκινο ξηρό κρασί που προτείνετε για κατανάλωσησε θερμοκρασία όμοια με αυτή ενός λευκού στους 12-14 οC.

Φέτος τα χρώματα απελευθερώθηκαν γρήγορα δημιουργώντας όμορφα κόκκινα γκρενά χρώματα με κυανές ανταύγειες. Τα ωραία έντονα αρώματα τοποθετούνται ξεκάθαρα στην παλέτα των μαύρων φρούτων, όπως μούρα με νότες γλυκόριζας και μπαχαρικών. Προτιμήσαμε να επιλέξουμε σταφύλια από περιοχές με υψόμετρο που έχουν περισσότερη φρεσκάδα και οξύτητα. Χρειάστηκε προσεκτική οινοποίηση ώστε να μην εκχυλιστούν υπερβολικές τανίνες και να διατηρηθεί ο ανάλαφρος, φρουτώδης, πρώιμος χαρακτήρας του κρασιού.

Για την Ιστορία

Στην περιοχή αυτή πάντα έφτιαχναν αυτό το κρασί για να γιορτάσουν το τέλος του τρύγου, αλλά μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καταναλωνόταν τοπικά. Όταν καθιερώθηκε ως προστατευόμενη περιοχή AOC για τους Γάλλους το 1937, για εμάς το γνωστό ΠΟΠ, τότε ισχύει ότι το κρασί μπορεί να πωληθεί μετά τις 15 Δεκεμβρίου την τρέχουσα χρονιά.

Αυτός ο κανόνας άλλαξε όμως τον Νοέμβριο του 1951 και η Ένωση Επαγγελματιών Παραγωγών Κρασιού του Beaujolais (UIVB)  έθεσε την επίσημη ημερομηνία διάθεσης των κρασιών την 15η του Νοέμβρη, η οποία θα γινόταν γνωστή ως «Beaujolais nouveau».

Μερικά μέλη της ένωσης UIVB διαπίστωσαν μια ευκαιρία μάρκετινγκ πίσω από αυτή την κίνηση και καθιέρωσαν έναν «αγώνα δρόμου» κάθε χρονιά για την άμεση διάθεση τους για κατανάλωση στο Παρίσι.

Το 1960 αγώνες ταχύτητας από Αγγλικούς Συλλόγους Αυτοκινήτων αντάμειβαν τους οδηγούς που έφτανα πρώτοι στην Αγγλία με το περισσότερο κρασί από το Beaujolais της Γαλλίας. Η ανταμοιβή τους ήταν λάστιχα και ανταλλακτικά για τα αγωνιστικά οχήματά τους. Αυτός ο αγώνας πήρε τέτοιες διαστάσεις που μέχρι το 1970 σχεδόν έγινε εθνική γιορτή. Το οποίο  υπάρχει μέχρι και σήμερα και έχει πάρει το όνομα “The Beaujolais Run”  .

Μέχρι το 1972, η Νέα Υόρκη ήταν η μόνη αμερικάνικη πόλη που εισήγαγε Beaujolais, ενώ μετά ακολούθησε και η Μινεάπολις και μετά διαδόθηκε και στις υπόλοιπες περιοχές της Αμερικής.

Αργότερα η φήμη του εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και την βόρεια Αμερική, και την Ασία. Το 1985 η ημερομηνία κυκλοφορίας αλλάζει για ακόμα μία φορά και ορίζεται ως η 3η Πέμπτη του Νοεμβρίου, ώστε όλοι να μπορούν να προετοιμαστούν για τα επερχόμενο σαββατοκύριακο.

Έτσι εκείνη την ημέρα στην Γαλλία το κρασί ήταν προς διάθεση από τις 12.01, κάτι που όμως άλλαξε για να προλαβαίνουν οι έμποροι να το έχουν προς διάθεση στα τελικά σημεία πώλησης, αλλά με την αυστηρή οδηγία να μην τον πουλούν πριν την συγκεκριμένη Πέμπτη, για να πετύχουν ένα παγκόσμιο γενικό ταυτόχρονο release της εσοδείας .

Όλα τα μέσα της τότε εποχής χρησιμοποιήθηκαν για την μεταφορά του κρασιού, από ελέφαντες, αεροπλάνα «Κον Κορντ», αλλά και αερόστατα, και πολλές αεροπορικές εταιρείες μεταφοράς εμπορευμάτων ανακοίνωναν επίσημα τις ημερομηνίες με τα δρομολόγια διάθεσης, ξεκινώντας από τα τέλη Οκτωβρίου.

Η Παραγωγή

Το σταφύλι θα πρέπει να προέρχεται από την οριοθετημένη ζώνη του Beaujolais, εξαιρώντας όμως τα 10 cru του

Υπάρχουν 2 κατηγορίες τοπικής παραγωγής για αυτά τα κρασιά, τα Beaujolais Nouveau και Beaujolais-Villages Nouveau, με το δεύτερο να αναφέρεται στα κρασιά που παράγονται από τα 30 χωρία της περιοχής που δεν περιλαμβάνονται στα οριοθετημένα 10 cru της.

Και λίγοι αριθμοί για την καλλιέργεια και την παραγωγή αυτής της ετικέτας, η παραγωγή των Beaujolais Nouveau αποτελεί το 25% της συνολικής παραγωγής στην περιοχή, και από το 2017 υπάρχουν 2.000 παραγωγοί, δίνοντας 27,5 εκατομμύρια κιβώτια από 4.000 αμπελοτόπια, με το 40% να εξάγεται.

Από τον νόμο τα σταφύλια θα πρέπει να συλλέγονται με το χέρι και η διαδικασία οινοποίησης να είναι διαφορετική από ότι ξέρουμε. Οι ρόγες μπαίνουν όλες μαζί, χωρίς να περάσουν από πιεστήριο, μέσα στην δεξαμενή 76 τόνων. Μετά η δεξαμενή σφραγίζεται και γεμίζει με μονοξείδιο του άνθρακα CO2, όπου αυτό το αέριο θα προκαλέσει την ρήξη της ρόγας μαζί με το βάρος τους και η ζύμωση θα ξεκινήσει προκαλώντας την έκλυση ακόμα περισσότερου διοξειδίου.

Αυτή η διαδικασία προκαλεί και τη ζύμωση σε ρόγες που δεν έχουν σπάσει ακόμα, και συνολικά δημιουργείται ένα κρασί που έχει φρέσκο φρουτώδη χαρακτήρα με χαμηλές τανίνες.

Την μέρα αυτή που κυκλοφορεί αυτή η έκδοση συνοδεύει η φράση “Le Beaujolais nouveau est arrivé!” –  “The new Beaujolais has arrived!” – «Τα φρέσα Beaujolais ήρθαν»